เป็นคาถาบูชาพระไภษัชยคุรุพุทธเจ้า ครับ คุณต้อง

นะโม ภะคะวะเต ไภษัชยะ ไวฑูระยะปะระภาระชายะ ตะถาคะตายา ระหะเตสัมยักสัมพุทธะเย  โอม ไภษัชยะ ไภษัชยะ  สัมระคะเต สะวาหะ.


เป็นบทสรรเสริญพุทธคุณ เวลาเดินทักษิณาวัตร(เดินธูป) แบบมหายาน
โดย ภิกษุจีนวิศวภัทร เสี่ยเกี๊ยก

****************************

พุทธศาสนิกชนทุกท่านที่เคยเดินเวียนธูป ย่อมจะคุ้นเคยกับพระคาถาบทที่ชื่อว่า “พระไภษัชยคุรุอภิเษก”(藥師灌頂眞言) หรือ “นำ มอ ปอ แค…” กันเป็นอย่างดี ซึ่งอาจเรียกได้ว่าเป็นคาถาที่นิยมนำมาสวดในงานมงคลพิธีต่างๆ เพราะฉะนั้นจึงควรมีความรู้ความเข้าใจในความเป็นมาและความหมายของพระคาถาบทนี้ด้วย จึงจะถือว่าเป็นผู้ได้ประโยชน์จากการภาวนาสูงสุด ไม่ใช่แค่เป็นเพียงเสียงเพลงเพื่อความไพเราะเท่านั้น

ในพระไภษัชยคุรุไวฑูรยประภาตถาคตปูรวปณิธานสูตร (藥師琉璃光如來本願功德經) กล่าวว่า สมัยหนึ่งพระมัญชุศรีโพธิสัตว์ ได้กราบทูลต่อพระพุทธเจ้าว่า ขอให้พระองค์โปรดตรัสแสดงพระนาม,พระมหาปณิธานของพระพุทธเจ้าพระองค์อื่นๆ และผลบุญกุศลที่พึงได้รับจากการบูชาพระพุทธเจ้าเหล่านั้น เพื่อให้สรรพสัตว์ทั้งหลายได้น้อมรับปฏิบัติต่อไป เพื่อความสุขสบายในโลกนี้และโลกหน้าด้วยเทอญ ฯลฯ ครั้งแล้วพระพุทธองค์จึงทรงมีพุทธดำรัสว่า ในทิศตะวันออกของโลกที่เราอยู่นี้ ห่างออกไปไกลแสนไกลมีดินแดนแห่งหนึ่งชื่อว่า “ศุทธิไวฑูรย์” มีพระพุทธเจ้าประทับอยู่พระองค์หนึ่ง ทรงพระนามว่า “พระไภษัชยคุรุไวฑูรยประภาตถาคต” ซึ่งขณะนี้ก็ยังทรงพระชนม์ชีพอยู่

กล่าวว่าในสมัยที่พระไภษัชยคุรุพุทธเจ้า ยังทรงบำเพ็ญบารมีเป็นพระบรมโพธิสัตว์อยู่นั้น ได้ทรงตั้งมหาปณิธานไว้ ๑๒ ประการเพื่อปลดเปลื้องทุกขเวทนาของสรรพสัตว์ทั้งหลาย ดังนี้

๑. จะทรงฉายรัศมีไปยังโลกต่างๆ และจะยังให้สรรพสัตว์ได้สำเร็จพระโพธิญาณอย่างรวดเร็ว โดยให้มีลักษณะของมหาบุรุษ ๓๒ ประการ และอสีตยานุพยัญชนะลักษณะ ๘๐ ประการเหมือนพระองค์(แสดงถึงความเสมอภาคเท่าเทียมกัน)
๒. จะทรงฉายรัศมีที่สว่างกว่าดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ สะอาดบริสุทธิ์ทั้งภายในและภายนอก(ความหมายคือ สะอาดทั้งกายและใจ หรือสะอาดทั้งสิ่งที่อยู่ภายในตนหรือวิชชา และสิ่งที่แสดงออกมาภายนอกหรือจรณะ) ไปยังนรกภูมิให้สรรพสัตว์ที่รับทุกขเวทนาอยู่ได้พ้นทุกข์ และสัตว์ที่ลุ่มหลงให้ตื่นขึ้นจากความโง่เขลา ลุ่มหลง
๓. จะทรงยังให้สรรพสัตว์ถึงพร้อมในสิ่งของเครื่องใช้ทั้งปวงไม่รู้จักหมดสิ้นจนกว่าผู้นั้นจะสำเร็จพระโพธิญาณ
๔. จะทรงยังให้สรรพสัตว์ และผู้ที่ปฏิบัติตนในมิจฉามรรค สาวกยาน ปัจเจกพุทธยาน ให้มาดำรงมั่นในมหายานธรรมจนกว่าผู้นั้นจะสำเร็จพระโพธิญาณ
๕. จะทรงยังให้สรรพสัตว์ที่ศีลด่างพร้อย กลับมีศีลที่บริสุทธิ์จนกว่าผู้นั้นจะสำเร็จพระโพธิญาณ
๖. จะทรงยังให้สรรพสัตว์มีร่างกายที่อลังการสมบูรณ์ หายจากการพิกลพิการ เสียสติ โรคร้าย ฯลฯจนกว่าผู้นั้นจะสำเร็จพระโพธิญาณ
๗. จะทรงยังให้สรรพสัตว์พ้นจากความยากจนค้นแค้น มีที่พักอาศัย โรคภัยสิ้นสูญ มีครอบครัวที่ดี มีความสุขทั้งกายและใจจนกว่าผู้นั้นจะสำเร็จพระโพธิญาณ
๘. จะทรงยังให้สตรีเพศที่ได้รับทุกข์ทรมาน ต้องการเป็นบุรุษ ได้กลายเป็นบุรุษสมชายชาตรีดั่งใจจนกว่าผู้นั้นจะสำเร็จพระโพธิญาณ
๙. จะทรงยังให้สรรพสัตว์ได้หลุดจากข่ายแห หรืออุบายของมาร แล้วได้มาบำเพ็ญในโพธิสัตวมรรค จนได้สำเร็จพระโพธิญาณอย่างรวดเร็ว
๑๐. จะทรงยังให้สรรพสัตว์หลุดพ้นจากคดีความ อาญาหลวง พันธนาการ การคุมขัง และการโบยตีทั้งปวงจนกว่าผู้นั้นจะสำเร็จพระโพธิญาณ
๑๑. จะทรงยังให้สรรพสัตว์ที่มีความจำเป็นต้องเลี้ยงชีพด้วยความชั่ว เนื่องจากความอดอยาก ได้รับความสุขที่แท้จริงโดยไม่ต้องทำความชั่วนั้นอีกจนกว่าผู้นั้นจะสำเร็จพระโพธิญาณ และ
๑๒. จะทรงยังให้สรรพสัตว์ที่ยากไร้ ได้สมบูรณ์ในอาภรณ์แพรพรรณ เครื่องดนตรี ของหอม และสิ่งมีค่าทั้งปวงจนกว่าผู้นั้นจะสำเร็จพระโพธิญาณ

            ซึ่งผู้ปรารถนาในคุณแห่งพระมหาปณิธานนี้พึงได้สวดภาวนาถึงพระนามและพระธารณีคาถาของพระไภษัชยคุรุพุทธเจ้าโดยนิจสิน  ครั้นเมื่อพระไภษัชยคุรุพุทธเจ้าทรงสำเร็จพระอนุตรสัมมาสัมโพธิญาณแล้ว จึงทรงพิจารณาพบว่าสรรพสัตว์ทั้งหลายเป็นผู้ได้รับทุกขเวทนามาก เป็นผู้มีโรคมาก ประจวบกับสมัยที่พระองค์ยังบำเพ็ญบารมีเป็นพระโพธิสัตว์อยู่นั้นก็ เคยมีมหาปณิธานความตั้งใจจะปลดเปลื้องช่วยเหลือสรรพสัตว์ให้หลุดพ้นจากทุกขเวทนาต่างๆ อยู่แล้ว จึงบังเกิดความเวทนาสงสารเป็นยิ่งนัก จึงเข้าสมาธินามว่า “สรวสัตวทุกขภินทนา” เพื่อปลดเปลื้องทุกข์ภัย โดยการแผ่พระพุทธบารมีแก่สรรพสัตว์ บัดนั้นพื้นมหาปฐพีดลก็เกิดสั่นสะเทือนหวั่นไหว แล้วบังเกิดมีแสงรัศมีส่องสว่างออกจากพระวรกายและยอดพระเกตุของพระไภษัชยคุรุพุทธเจ้าอย่างน่าอัศจรรย์ และในแสงรัศมีนั้นเองก็บังเกิดพระคาถาว่า “นำ มอ ปอ แค…ฯลฯ นี้ขึ้น ส่งผลให้สรรพสัตว์ทั้งหลายได้พ้นจากความทุกข์ทรมานต่างๆ เช่น โรคร้าย ความอดอยากยากจน ความโง่เขลา ความอายุสั้น และยังทุกสิ่งได้สมดังปรารถนา ฯลฯ

          ด้วยอานุภาพและความศักดิ์สิทธิ์อันยิ่งใหญ่ของพระไภษัชยคุรุพุทธเจ้าเช่นนี้ ท่านบูรพาจารย์และสาธุชนผู้มาด้วยปัญญา จึงอัญเชิญพระคาถา นำ มอ ปอ แค….. นี้มาภาวนาเวลาเดินธูปหรือภาวนาเพื่อปลุกเสกน้ำเพื่อทำเป็นน้ำพระพุทธมนต์ หรือเสกยารักษาโรค หรือนำมาภาวนาเป็นประจำ เพื่อความสุขความสำเร็จต่างๆ ตามที่ได้กล่าวไปข้างต้น โดยพระคาถานำ มอ ปอ แค…. ที่เป็นภาษาจีนนี้ ได้แปลทับศัพท์จากภาษาสันสกฤตว่า “นโม ภาควเต ไภษัชเย คุรุ ไพฑูรยประภา ราชายะ ตถาคะตายะ อรหัตเต สัมมาสัมพุทธายะ ตัทยถา โอม ไภษัชเย ไภษัชเย ไภษัชยะ สมุทคเต สวาหา”
ซึ่งถอดความเป็นภาษาไทยแล้วความว่า “ข้าพเจ้าขอนอบน้อมแด่ พระไภษัชยคุรุตถาคตเจ้าผู้ประเสริฐ พระผู้มีแสงรัศมีเปล่งประกายสีน้ำเงินบริสุทธิ์ประดุจแก้วไพฑูรย์ ทรงเป็นพระผู้เสด็จมาดีแล้วอย่างนั้น ทรงเป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน ทรงเป็นผู้ตรัสรู้ชอบแล้วโดยพระองค์เอง ทรงตรัสแสดงคาถาด้วยดีแล้วดังนี้ “โอม ไภษัชเย ไภษัชเย ไภษัชยะ สมุทคเต สวาหา”
ด้วยความศักดิ์สิทธิ์และพลานุภาพยิ่งใหญ่เช่นนี้ จึงเป็นเหตุผลในการอัญเชิญพระคาถาบทนี้มาภาวนาในการเดินธูป หรือสวดในงานมงคลต่างๆ เช่นวันเกิด วันขึ้นบ้านใหม่ วันธรรมสวนะ ฯลฯเป็นต้น อันที่จริงแล้วพระคาถาบทนี้ก็สามารถสาธยายในงานอวมงคล เช่นงานศพได้ เพราะเราสามารถอธิษฐานจิตให้ดวงวิญญาณของผู้วายชนม์ไปเกิดยังแดนศุทธิไวฑูรย์ของพระไภษัชยคุรุพุทธเจ้า เพราะพระองค์ทรงมีปณิธานให้สรรพสัตว์ไปเกิดเช่นเดียวกับพระอมิตาภะพุทธเจ้า และยิ่งเป็นงานอวมงคลก็ยิ่งสมควรอัญเชิญมาสาธยาย งานอวมงคลก็จะกลายเป็นงานมงคลได้ด้วยพระพุทธบารมี  จึงขอเชิญชวนให้สาธุชนทั้งหลายร่วมกันสวดสาธยายพระคาถานี้โดยนิจสินเทอญ

ตัวคาถาที่เผยแพร่ในเวบไซด์ต่างๆ มีผิดเพี้ยนกันไปบ้าง เมื่อเปรียบเทียบกันตามตัวอักษรต่อตัวอักษรแล้ว ไม่ทราบว่าต้นฉบับภาษาบาลีเป็นอย่างไร มีท่านใดพอจะมีต้นฉบับพระคาถาพระไภษัชยคุรุไวฑูรย์ประภาพุทธเจ้าบ้าง?